44. Grup Psikoterapileri Kongresi

Bu yılın teması ‘toprağım; bize kalan izler…’

‘Benim sadık yârim kara topraktır’demişti Aşık Veysel. Onun gibi toprak ana’nın türküsel gücünü içine almış diğer ozanların birikmiş sesleriyle birlikte ‘insanın ait olduğu ve yaşamın kaynağı’ olarak özetleyebildik toprağı.

‘Topraktan geldik toprağa gidiyoruz’ ne sık kullandığımız bir ifadedir. Yaşam için gereksindiğimiz şeyleri koruyan ve günü geldiğinde tevazuyla armağan eden ana rolünü tanımlıyor sanki. Bu döngü her insanın bir diğer nesil için taşıyıcı rolünü hatırlatıyor. Taşıyıcı rol, kodlarına ilmek ilmek işlenmiş değerleri, asırlar boyu toprağın göğsünde katmanlaşan mirası aktarıyor. Toprakla ilişki yok olsa, hızla kendinden uzaklaşan, yenilenemediği için tükenen ve belleksiz kalan insanın toprağının da yarım kalmış bir kültürler çöplüğüne dönüşebilme olasılığı korkutuyor.

Biz, derinden ve geçmişten ulaştırdığı sesleri ile rüya gördüren, değerleriyle yaratıcılığı besleyen, bugünü anlamanın geçmişi aramak olduğunu söyleyen toprağı şenlendirelim istiyoruz.

Önceki kuşakların mirasını saklayan, konuşulmadığı için gömülü varsayılan sessizliğin sesi olalım, kendini gerçekleştiren kehanetleri konuşalım diye buluşalım istiyoruz. Taşıyıcı rolden anıların dile dökülmesi sayesinde gerçeklerle, hayallerle karşılaşalım, hüzünle ağlayalım ama kendimizi tamamlanmış hissedelim istiyoruz.

Antik gizemlere sırtımızı dönmeden kendimiz için taze başlangıçlarla esenlik bulabilme, umut yakalayabilme adına buluşmak istiyoruz.

Toprak dediğimiz yerlerde kökenimizin bize bıraktığı ve erdemle, utançla, kederle ya da suçlulukla taşıdığımız şeyleri gelecek kuşaklara emanet etmeyi istiyoruz ama ötekileştirmeyen masallar yoluyla özgürleştirerek ve dönüştürerek…

Temanın sizlerde çağrıştırdığı duraklarada uğrayıp bereketlenerek ayrılmayı diliyoruz.

Kongre Başkanları

Nalan Kalkan Oğuzhanoğlu - Osman Özdel

PAYLAŞ: WhatsApp Facebook X.com LinkedIn

Takvime Ekle Google Outlook iCal